Apocalyps

18 juli 2012 - Paramaribo, Suriname

Bij de kassa kijkt de Chinese bliepmiep me wazig aan. Het meisje dat mijn boodschappen net 'ijverig'  in het ene na het andere plastic zakje stond te proppen snapt er helemaal niets van: "Hoezo geen tasje, ga je alles dragen dan?" Ik zwijg, betaal, laat mijn boodschappen staan en loop naar de andere kant van de winkel. Mijn pad wordt geblokkeerd door grote pakken hondenvoer, een grijnzende golden retriever staart me aan. Ik wist niet dat honden konden grijnzen. Ik kijk op en geef, over de kop van de retriever heen, het sleuteltje aan een Javaanse jongen met pokdalige huid. "Nummer 10"  (zoals altijd overigens. Vreemd hoe snel mensen routines aanleren. Soms lijken we wel golden retrievers). De jongen begrijpt het niet. Wat sta je dan te doen met je supermarkt shirt voor de lockers? "Daar, nummer 10. Mijn tas alsjeblieft." Als ik terug loop naar de kassa kijkt de Chinese me aan of ik het wiel heb uitgevonden.

Onwillekeurig denk ik aan vrienden hier ver vandaan die pizzadozen terugbrengen naar restaurants en kartonnen koffiebekertjes meenemen uit de trein om ze thuis bij het oud papier weg te gooien. Aan hoe furieus mijn moeder was toen ik het eens in een vervaagd verleden waagde een (kartonnen!) lollystokje in de struiken te gooien. Dan zie ik weer de kwikdampen van de smelterijen in de Braziliaanse wijk, de apocalyptische goudvelden in de binnenlanden, de auto's zonder roetfilters, het ongesorteerde afval op hopen overal (batterijen, glas, plastic, papier; het maakt niet uit) en bedenk ik me dat een groot deel van de wereld nog een lange weg heeft te gaan. Zo ook Suriname. Er is geen geld, er is geen tijd, er zijn belangrijkere zaken op te lossen, maar overal rijden 4WD's, iedereen heeft minstens één Blackberry en 's lands economie hoort ook niet meer bij de onderklasse.

Vandaag las ik dat China voor het eerst dezelfde uitstoot heeft bereikt als Europa, maar dat het nog steeds als ontwikkelingsland wil worden geklassificeerd. Het feit dat ze dit willen laat zien dat eerder hun gedachtegang onderontwikkeld is. Hun economie schijnt die manier van denken al lang te hebben voorbij gestreefd. Verder las ik ook dat 20% van de Chinezen gelooft dat de wereld vergaat aan het einde van dit jaar. In Turkije, Mexico, Rusland, Japan en Zuid-Korea zou het om 13% van de bevolking gaan.

Maar ik heb andere, belangrijkere zaken op te lossen. Er is geen geld en geen tijd meer om een fatsoenlijk onderzoek af te ronden. De vraag dringt zich op wat ik na mijn studie moet gaan doen. Gisteren vertelde mijn lerares Portugees me dat ze veel mankracht nodig hebben in Brazilië, in de apocalyptische mijnsector. Misschien kan ik wel zoveel verdienen dat ik een 4WD kan kopen, maar minstens een Blackberry.

1 Reactie

  1. Fuxia:
    18 juli 2012
    No worries, be happy EORK :)