(...)

Pas als het bed al lang heeft gekraakt, de douche heeft gestroomd en ik in halfslaap een kus op mijn wang krijg gedrukt krijg ik mezelf zover om een been uit bed te zwaaien. In mijn hoofd schieten plaatjes voorbij van blanke plantagevrouwen die zich wentelen in hun bed, in het niets. Een zwijgzame slavin voor de deur. Steeds bedenk ik me dat er een nieuwe dag is, die vorm moet worden gegeven in een eindeloze tropendroom die vijf maanden duurt. Zélf er aan duwen en trekken. Mijn rode Moleskine, op de stapels kopieën in de hoek, heeft zijn kaft gesloten. 

Ik open het raam, maar mijn neus is de geur van hitte en sappig groen gewend. De neus van mijn partner moet nog wennen, net als hijzelf. "Zweten gelijk een hesp" hoor ik hem vaak zeggen. Ik zweet niet, pas op de momenten dat ik op het zwarte barrel richting de stad kraak, voel ik de druppels langs mijn rug lopen. Nu niet, nu zie ik slechts de overkant van de weg, het veld erachter dat trilt in de hitte. De afwachtende stilte van het middaguur, de zon op  het hoogste: mijn schaduw is bijna weg. Evenaar. Het beton onder mijn blote voeten is heet, de struik ervoor ademt Zipolite, ademt een geur die oude herinneringen doet opwolken en ogen mistig maakt. Zand, plakkerigheid, zout fruit. Kokoswater, palmbladeren daken, ruisen van de zee. Zo ver weg, zo ver weg nu. "Laten we ons settelen op een plek onder de zon en aan de zee en daar blijven, het leven simpel houden" hoor ik mezelf zeggen. Nu schiet er slechts een felgroene hagedis weg, de natuur is overal medogenloos. Óók aan zee, toen die kwal mijn been verlamde.

Dit intense licht, de hitte, de felheid van de bloemen en het groen: leven in de tropen doet me goed. Maakt me ook lethargisch, melancholisch. Wat was het ook alweer?

Onderzoek moest het zijn. Onderzoek. MSc (res); PhD; Prof.; burelen; OV-Chipkaart; bibliotheken; "Estimado profesor, junto con saludarle, quisiera...";  kopieën; treinstations;  regen tegen de ruiten en glibberen over verbruinde sneeuw. Carrière en Facebook, drank en nacht. Mensen van mijn leeftijd and beyond met glanzende auto's, succesvolle trainees, managers in spé, ministeries, socialites, ondernemers, Apple, hipsters, grote steden, fuck de crisis, generatie Y, X..Geld.

Een vogel strijkt neer op het hek. Nu hier voor me. Geel en wit en zwart en tjiptjiptrrrrrr. Gisteren zaten er vier pikzwarte papegaaien op een rijtje, daar waar die vogel nu zit. Alle vier hadden ze hun kopje schuin, één oog op mij gericht. Vorige week zat er een vogeltje binnen op het fornuis, ruisten de kolibries door de heimwee-struiken. De wereld is groot,mijn hoofd maar klein.