Afgekapt

Lady (gefluit)...Lady...(gefluit)... LADY! Terwijl Vicente Fernandez op de achtergrond met zijn rancheratrompetten naar binnenkringelt, probeert de buurvrouw hardnekkig haar hond binnen te roepen, het vervolgens opgeeft en op dit moment ontzettend vals meekweelt over gebroken harten. Ik zit op de bank met een glas limoenwatersapsysteem (oftewel gewoon limonada) en opeens schelt Aptijt's "Boeke"  door de kamer. Ja, dat is mijn geleende telefoon met zelfingestelde ringtone. Mijn Canadese vriendin bevindt zich met mijn twee overgebleven huisgenotes (de Nederlandse en de Zweedse) in haar huis, voor een vermoedelijk lodderige beginvandevakantie zuiptoer in de bloedhitte. Of ik ook kom?

Dit had dus een lange blog moeten worden over het stroperige je niet kunnen losmaken van de plek des uitwisselings,  de prachtige smaaktriangel tamarinde-chipotle-garnalen, maar helaas. Dit zal even moeten wachten. Het plan is dat ik volgende week samen met Wouter (Wouter? Ja, Wouter ja :D!) richting het Mexicaanse strand vertrek en dan ga treinen door een bergketen in Noord-Mexico (Chihuahua). Om vervolgens weer een paar dagen in de stad der steden door te brengen, zonder door kaktrienen in Coyoacan te worden overreden, en dan richting een Nicaraguaans-Caraïbisch kokoseilandje dat zo scheel mooi is dat het waarschijnlijk een tegenvaller wordt. Maar voor die tijd pruttel ik vast nog wel iets.